21 jul Judith Ockeloen – Fascinatie voor het verhaal
Boomstammen in een mystieke mist. Rijen palen op een verlaten strand. Niet de meest dynamische beelden en toch vertellen die schilderijen een verhaal. Of zelfs: door de verstilling krijgt het verhaal extra kracht. Precies zoals Judith Ockeloen (1948) met haar schilderijen beoogt. Zij wordt getroffen, gefascineerd door sfeer en door de gelaagdheid van oppervlakken. Zeker als die onder invloed van tijd mooier zijn geworden. In Kempro toont deze Amsterdamse kunstenares haar boeiende werk in een passend serene omgeving.
Emotie door erosie
Judith Ockeloen ontdekt verhalen vol sfeer en diepgang in oppervlakken die door de tijd zijn aangetast. Het schilderij is haar vertaling van die fascinatie, beleefd in landschappen, bij oude gebouwen of door opvallend bijzondere details. Om een inspirerend moment bij de eerste blik te vangen, helpt een serie ter plekke gemaakte schetsen of foto’s om de emotie te vangen en zo terug te voelen bij de start van het schilderij. Zo’n eerste stap bestaat uit veel kleine schetsjes om het kader en de compositie duidelijk te krijgen. Op basis van die herbeleving groeit het beeld in de vorm van één of meerdere aquarellen om kleur en sfeer uit te werken. Pas als alles klopt met de emotie, gaat Ockeloen met die aquarel aan de slag om oorspronkelijke verhaal in olieverf op te zetten. In eerste instantie wordt het werk snel opgezet om de hoofdlijn te pakken, na het drogen worden de detail in verschillende lagen verder uitgewerkt. Het schilderij is haar vertaling van de sfeer die haar trof.
Mysterieuze dromen
De nadruk ligt op landschappen, oude gebouwen en bijzondere details. “Ik haal mijn inspiratie uit de sfeer die door het licht wordt opgeroepen. De gelaagdheid in de boompartijen, de verhalen die verlaten gebouwen vertellen en de door de tijd mooi geworden oppervlakken. Mijn schilderijen van landschappen of stedelijke omgevingen zijn mysterieus en droomachtig, geïnspireerd door het symbolistische landschap van de ziel van begin 20ste eeuw. Het is een registratie van de werkelijkheid, maar je vermoedt iets achter wat je ziet. Het is een stille wereld, er zijn geen dieren of mensen, er heerst verlatenheid. Uiteindelijk moet ik met mijn werk iets van de oorspronkelijke beleving overbrengen.”