29 apr Loes Schepens & Laurens Mostert
Papier is kunst
Papier niet als ondergrond maar als kunstwerk. Blanco papier, karton, board. Zonder opdruk. Toch volop beleving. Want papier is ook emotie. De expositie die Galerie Kempro van 6 mei tot 17 juni organiseert, bewijst dat die schijnbare tegenstrijdigheid perfect klopt. Als galeriebezoekers ziet u meestal kunst óp papier, ditmaal kunt u zicht laten verwonderen door kunst ván papier.
Internationaal gelouterd
Loes Schepens maakt zelf papier uit duurzame en plantaardige vezels. Ze verft, bedrukt, perforeert, voegt toe, knoopt, vouwt dit papier tot objecten en grafische beelden. Vezels als vlas, katoen, hennep, kozo en brandnetel vormen de basis voor papier en onderzoek. De natuur als onuitputtelijke inspiratiebron combineert zij met persoonlijke verhalen tot papieren beelden. Loes heeft het ambacht geleerd van verschillende papiermakers zoals de Belgische kunstenaar Jean Decoster en een papiermeester op het Japanse eiland Shikoku. Ze reisde naar Myanmar, Korea en Japan voor verdieping in het oorspronkelijke ambacht en het verzamelen van zeldzaam papier. Op haar eigen liefdevol gecreëerde papier past ze grafische technieken toe als zeefdrukken en lasergravuren. Loes had jarenlang een grafisch ontwerpbureau, waar ze haar passie voor papier deels al kwijt kon. Inmiddels presenteert zij al 25 jaar indrukwekkende exposites, daarnaast geeft ze seminars met als thema ‘papier&kunst’. “Een belangrijk deel van de nooit aflatende uitdaging bij het creëren van objecten van zelfgemaakt papier ligt in het verkennen van de grenzen die het materiaal aankan.”
Creatieve techniek
Laurens Mostert studeerde bouwkunde en grafische vormgeving. Die combinatie van creativiteit en techniek is terug te zien in zijn werk. Zijn reliëfs laten zich niet onder één noemer vangen. Concepten als chaos en orde, structuur, (on-) regelmatigheid, rust en reinheid vechten om voorrang. De materialen zijn simpel: karton, board, hout, kunststof en soms metaal. “Mijn aanpak en mijn materiaal veroorzaken altijd kleine karakteristieke imperfecties. Die omarm ik, want zo ontpopt zich een aantrekkelijk soort levendigheid en een persoonlijke signatuur. Ook kan ik me daardoor uiten in neutraal en minimalistisch vorm- en kleurgebruik. De eerste serie van 1&0 (‘één en nul’, ofwel aan en uit) concentreert zich alleen op wit. Kleine sculptuurtjes, uitsnijdsels van structuren die theoretisch aan de zelfkanten oneindig doorlopen. De tweede serie etaleert nog steeds reliëfs in slechts wit, maar is groter, misschien zelfs wat bombastischer van opzet op het board. Het resultaat is minder een autonoom beeldwerkje; interactie met de ondergrond maakt het geheel grootser en levendiger. De huidige, laatste serie – genaamd ‘Reflection’- voegt minimaal gebruik van kleur een diffuse reflectie toe aan het geheel. Met kleur suggereer ik een impressie van beweging. Soms op donker mat geschilderde boards. Zoals een weerspiegeling op een wateroppervlak, de vage de contouren van een landschap dat men vanuit de verte ziet in het nabeeld van het menselijk oog .”