20 jan Monique Muylaert en Herman Muys
Monique Muylaert en Herman Muys zijn top-keramisten uit België. Zij leerden elkaar kennen begin jaren zestig op het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen. Monique Muylaert creëert verfijnde keramische reliëfs waarin een nieuwe wereld aan vormen en bewegingen tot leven komt. Dunne kleilagen en uiterst fragiele porseleinconstructies veroveren de vlakke plaat. In de kleiplaten krast ze met een fijne naald prachtige verhalen, die vervolgens met verrassende kleurschakeringen worden verrijkt. Herman Muys creëert figuren van uiterst dunne kleiplaten (2-3 mm). Vaak wordt op onverbloemde wijze de vergankelijkheid van leven zichtbaar. Hun samenwerking verloopt uitermate succesvol; keramische beelden van Herman en reliëfs van Monique werden aangekocht door o.a. het Rockefeller Art center (SUNY), New York; de Belgische staat en vele musea in binnen en buitenland.
Monique Muylaert
Monique Muylaert krast tekeningen in de vochtige kleiplaat. Dankzij de zeer fijne kleisoort kan ze zeer precies werken, maar nog belangrijker is, dat ze door de plasticiteit van het materiaal ook kan uitbreiden in driedimensionaliteit. Reeds in haar vroegste reliëfs maakte zij gebruik van golvende lijnen, waarin zij vaak met stukjes kantwerk vage afdrukken achterliet. Geleidelijk aan evolueerden deze zorgvuldig aangebrachte niveauverschillen tot quasi doorzichtige porseleinconstructies die boven het reliëf lijken te zweven. In recente werken legt ze dunne porseleinstaafjes kris kras over elkaar. Deze porseleinen roosters vormen dan het invariabele, het startpunt van waaruit het leven zich ontplooit, bevrijd van normen en plichten. Rondom het strakke rooster heerst chaos. Het zijn contrastrijke taferelen waarin gezocht wordt naar evenwicht tussen het dwangmatige en het impulsieve. Vaak worden diverse paneeltjes samengevoegd tot één gestroomlijnd groot reliëf. Zo ook in haar nieuwe reeks ‘Tormade’. Het is de weergave van een wervelende wind. Golvende lijnen door een fragiel landschap, soms dreigend, andere keren uitnodigend, bij Monique Muylaert draait alles rond een wereld waarin gezocht wordt naar evenwicht en rust, maar waarin ook chaos en rumoer een plaatsje hebben veroverd.
Herman Muys
Herman Muys besloot in tegenstelling tot het reliëfmatige van Monique, in de ruimte te werken. Zijn kunstwerken getuigen van uitzonderlijke fragiliteit en een aangrijpende emotionele geladenheid. Prachtig, maar moeilijk. Niet zelden worden dagenlange werksessies vernietigd door een foutieve inschatting van kleisoort, glazuur of temperatuurschommelingen in het bakproces. In zijn figuratie zijn dikwijls duidelijke referenties naar menselijke en dierlijke verschijningsvormen te herkennen, steeds met een uitgesproken karakter. Zijn intentie is niet emoties weer te geven, wel ze op te wekken. De inleving van de toeschouwer is daarbij een bepalende factor. Hoewel Herman teruggrijpt naar een herkenbare vormentaal, is het in geen geval zijn bedoeling natuurgetrouw te werken. Vorm staat slechts ten dienste van de achterliggende gedachte. Het ruwe, het authentieke is onbetwistbaar aanwezig, maar verder worden de figuren vaak omhuld door een waas van mysterie. Niet alles mag meteen duidelijk worden, reflectie is nodig. Herman creëert een sfeer, een gemoedstoestand, verder laat hij het aan de toeschouwer over, hoe die het beeld laat verder leven in verbeelding.