Christiaan zit op de middelbare school als de epilepsie zich openbaart. Zijn droom om architect te worden spat uiteen, zijn wereld stort in. Hij wordt opgenomen op Kempenhaeghe en vervolgt zijn schoolopleiding op De Berkenschutse. Hij gaat wonen in één van de buitenhuizen van Kempenhaeghe. Om na zijn schooltijd iets zinnigs en nuttigs te doen onderzoekt hij een aantal mogelijkheden. Maar óf de epilepsie speelt parten of het boeit hem niet. Tenslotte besluit hij om het dan maar binnen Atelier Kempro te gaan proberen. Hij heeft op school geen hekel aan tekenen en de sfeer op Kempro lijkt relaxt. Na wat voorzichtige tekeningen raakt hij geïnspireerd door de gebouwen van Antoni Gaudí. Vanaf dat moment gaan de ontwikkelingen snel.
Ontdekking
In zijn eerste jaren bij Kempro tekende hij nog herkenbare gebouwen na. Maar snel ontdekt hij dat hij eigen elementen kan toevoegen aan bestaande gebouwen. Hij ontdekt dat hij zelf nieuwe gebouwen kan componeren geïnspireerd door verschillende architecten. Zijn stijl krijgt een eigen gezicht. Zijn gebouwen worden steeds meer futuristischer en abstracter. Zijn kleurgebruik word ook steeds bepalender en tegenwoordig werkt hij alleen nog in twee kleuren of in zwart-wit. Hij start vanuit één lijn die hij op papier zet en van daaruit bouwt hij intuïtief aan de rest van zijn tekening op.
GVR
Christiaan vertrouwt zichzelf niet genoeg voor uitstapjes naar andere technieken. Het tekenen geeft hem zelfvertrouwen en houvast. Maar als hij in de prijzen valt bij de landelijke Nederlandse ontwerpwedstrijd beginnen de complimenten binnen te komen. En langzaam dringt bij Christiaan het besef door dat hij een talent heeft dat mogelijkheden biedt.
Christaan komt over als een wat zwijgzame man, maar hij is onze GVR. Altijd vriendelijk en behulpzaam. En hoe zijn epilepsie hem soms beperkt is zijn dagelijks leven; hij klaagt nooit.
