05 mrt Chris van den Bemt & Paulo Taborda Barreto
Galerie Kempro presenteert outsider art naast kunst van gevestigde namen. Dat binnen laatstgenoemde categorie zeker ook prettige rare vogels bestaan, bewijst de komende duotentoonstelling. Extreem creatief en absoluut onalledaags. Twee volstrekt eigenzinnige kunstenaars zullen de bezoekers van de mooi gelegen galerie versteld doen staan. Presenteer iemand die papier ontdekt en zichzelf presenteert als beeldhouwer naast iemand die de Nederlandse kunst van geografische kaarten op geheel eigen wijze heeft herontdekt en een succesvolle combi is verzekerd.
Niet abstract?
Chris van den Bemt (Zevenbergen 1947) tekent graag; zoiets als brieven of verhalen schrijven. Maar tekenen is ook stilzitten. “Schilderen daarentegen is bewegen: mijn schilderijen zijn kleurrijk en vaak wild van opzet. Ik werk met ruig acryl op doek. Het belangrijkste element in mijn werk is de kleur. De toeschouwer zal hoogstwaarschijnlijk mijn schilderijen als ‘abstract’ willen kwalificeren. Zelf denk ik daar anders over. Ik schilder kleurrijke landkaarten. Gedroomde kaarten waarmee ik een eigen thuisland probeer te scheppen. Een nieuwe fantasiewereld vol kleur. Want ik ben opgegroeid tussen zwarte zeeklei en kaarsrecht geploegde akkers en herinner me nog precies dat ik als kind voor het eerst ver van huis een bloeiend heideveld zag. Ik wreef mijn ogen uit van ongeloof. Vanaf dát moment wist ik dat land zo’n mooie kleur kon hebben.” Zijn zijn landkaarten abstract of ziet u ook landen, grenzen en streken in de kleurrijke doeken van Bemt? Een van zijn onderschriften illustreert zin passie voortreffelijk: ‘Voor de aanleg van een paradijs heb je bomen nodig, bloemen, vogels, vlinders, een kabbelend beekje, ruisend riet, zon en dromen. Voor wie dit allemaal niet heeft, maar wel de dromen: daarmee alleen lukt het ook.
Rond vierkant?
Paulo Taborda Barreto (Vila Real, Portugal 1950) maakt ruimtelijke objecten op basis van een bijna wetenschappelijke studie van vlakverdeling binnen een vierkant en het aanbrengen van reliëf door het vouwen van vooraf bepaalde lijnen. Deze objecten zijn soms streng geometrisch, maar ook frivool en speels. Altijd blijven de voorwerpen bewegelijk. ‘Zoeken dat doe je in het bekende, onderzoeken in het onbekende’ luidt het adagium van de in Portugal geboren en in Nederland geschoolde Paulo. “Omdat ik nieuwe beelden wil ontdekken, heb ik vouwlijnensystemen bedacht die ontdekkingen stimuleren. Mijn voornaamste activiteit is onderzoeken, gebaseerd op menselijk waarnemingen en eigenaardigheden van onze ogen. In mijn analyses gebruik ik duizenden papieren vierkanten per jaar die ik systematisch vouw om patronen, lijncombinaties en visuele verrassingen te ontdekken. Zo ontstaat een Alfabet van Ruimtelijke Vormen dat zich laat roteren, herhalen en spiegelen. De meest grillige vormen komen voort uit een plat vlak. De ‘Vierkante Liter’ bijvoorbeeld. En ook andere uitslagen zoals de ‘Platte Bol’ die zich ontpopt uit één stuk papier. Er ontstaan zelfs ruimtelijke objecten die geen volume insluiten, zoals de ‘Link’“ Het is duidelijk dat hier iemand spreekt die zich al vanaf 1981 verdiept in papier en vouwlijnen. De citaten bewijzen eveneens dat woorden te kort schieten. Het beeld daarentegen is daadkrachtig, creatief en oogstrelend ritmisch. Hoe reageren uw ogen op repeterende nul-dikte objecten?