Theo Spaaij & Leon van der Zanden
16101
post-template-default,single,single-post,postid-16101,single-format-standard,theme-bridge,bridge-core-3.3.1,woocommerce-no-js,yith-wcbm-theme-bridge,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,vertical_menu_enabled, vertical_menu_transparency vertical_menu_transparency_on,columns-4,qode-child-theme-ver-1.0.0,qode-theme-ver-30.8.1,qode-theme-bridge,disabled_footer_top,wpb-js-composer js-comp-ver-7.9,vc_responsive

Theo Spaaij & Leon van der Zanden

Theo Spaaij & Leon van der Zanden

Galerie Kempro jongleert met variaties. Met tegenpolen bijna. Het beleidsprincipe achter Kempro, om outsider art te combineren met andere kunstuitingen en die wederzijdse inspiratie te vormen tot een mooi geheel, is daarvan een continu voorbeeld. Ook de komende tentoonstelling belicht de schijnbaar onmogelijke en toch aanstekelijke kracht van elkaar aanvullende kunstenaars. Het werk van Theo Spaaij en Léon van der Zanden is zonder twijfel complementair te noemen.

Met of zonder omgeving

Theo plaats personen in sprekende omgevingen en schildert zijn figuren realistisch, met oog voor detail. Hij tilt zijn bijna klassieke weergave naar de moderne tijd door personen in een abstracte omgeving te plaatsen. De compositie is altijd bijzonder. Zijn authentieke kleurtoevoegingen versterken het karakter van het model. Léon daarentegen haalt zijn zeggingkracht vooral uit de houding van zijn modellen. Hij stileert en abstraheert zijn figuren, daarbij alle overbodige details weglatend. Soms levert dat een strak bijna kubistisch figuur op. En soms een heel plastisch beeld waarin de toets van de meester nog zichtbaar is.

Spanningsveld omarmen

Theo werkt procesmatig, zonder een vast plan. “Meestal begin ik door één figuur op het doek te plaatsen, daar waar ik het spannend vind. Dat is vaak mijn enige vaste uitgangspunt, van daaruit begint het hele schildersproces. Schilderen is een proces van verandering, er ontstaan vlakken, figuren, andere elementen, zowel figuratief als abstract, en natuurlijk kleur. Al doende verdiept het werk zich, ontstaat er een titel, een  inhoud, een bepaald gevoel, associaties, enzovoort. Een schilderij is een spanningsveld waarbinnen alles met elkaar samenhangt, elkaar beïnvloedt. Dit geheel probeer ik in balans te krijgen. Uiteindelijk ontstaat er een evenwicht dat toch dynamisch lijkt, doordat het maar nét in stand gehouden wordt. Mijn onderwerp is steeds de mens. De mens heeft alles in zich en vormt daardoor voor mij een onuitputtelijk boeiend thema.”

Spanningsveld creëren

Léon van der Zanden – beeldend kunstenaar, ontwerper en docent – studeerde af aan de kunstacademie in Tilburg. Behalve brons en keramiek gebruikt hij diverse materialen voor zijn ruimtelijk werk en voor zijn tekeningen aquarel, houtskool en acryl. Kempro toon beelden. “Het materiaal is altijd ondergeschikt aan het beeldend proces. Ik ga uit van een fenomenologische zienswijze. Zoals het verschijnt, zich voordoet: water is leven en dood tegelijk, de persoonlijke belevingsvorm bepaalt het moment. Het is mijn enorme passie, mijn drive, mijn leven, om dingen te maken en ruimtelijke vormen te ordenen tot een samenhangend spannend geheel. Tot iets zichtbaars voor de beschouwer. Communiceren is vooral visuele communicatie! Mijn inspiratiebron is vooral de natuur in zijn algemeenheid, maar ook de mens staat centraal.”