06 mrt Vasisli Tryndyk – Aangenaam originele stilistische perfectie
Sovjetunie, provincie Kabardino-Balkarië. Tweede helft vorige eeuw. De jeugdige Vasisli Tryndyk (1954) ontdekt kunst hand in hand met zijn vader Nicolay, een bekende schilder. Aangemoedigd in het langzaam ontluikende land om artistieke ontwikkeling na te streven, kiest Vasily de Academie van de Kunst in wat toen Leningrad en nu St. Petersburg heet, waar hij in 1972 afstudeert. Erkenning volgt snel. Onder andere via tentoonstellingen in Moskou. In 1989 ontvangt hij als vooraanstaand lid van de prestigieuze Unie van de Kunstenaar zelfs een medaille als erkenning van zijn carrière als schilder. Ondanks het succes lonkt de westerse artistieke vrijheid. Twee jaar later verhuist de kunstenaar met zijn gezin naar Nederland, waar hij heden ten dage nog steeds leeft en werkt. Zijn werk schittert in vele landen; Galerie Kempro exposeert met trots belangrijke hoogtepunten.
Creatief conserveren
Vasisli Tryndyk’s kunst laat zich moeilijk in woorden vangen. Het is niet puur illustratief; eerder een natuurlijke expressie van oude meesters met extravagante combinatie van kleuren. Zijn artistieke kijk is gebaseerd op: ”creatief zijn, tradities conserveren en zoeken naar nieuwe expressievormen op basis van wat grote artiesten ons vertellen. Ik wil zelfs om een probleem kunnen lachen; als we het kunnen tonen dan wordt het helderder en minder zwaar, want alles is op te lossen zolang we positief leven.” Tryndyk gebruikt de helderheid van warme én koude olieverfkleuren om zijn artistieke kleinoden te verlichten. Sterke grondschaduwen zijn de enige details die tot diepte leiden. Zijn melancholische, anonieme karakters krijgen zo een stevige achtergrond. Hun anonimiteit stelt de kunstenaar in staat ons universeel te bereiken, waarbij de kijker elk verondersteld karakter mag interpreteren. Alles concentreert zich op de hoofdzaak en poogt diepe gevoelens te doen herleven die in het tumult van het moderne leven verdronken schijnen, zoals tederheid en grootmoedigheid.
Kleuren typeren
Ver van elkaar verwijderd en toch erg dichtbij: vader Nicolay blijft hoofdbron van inspiratie. Daarnaast bewondert Tryndyk ook de 15e– en 17e–eeuwse meesters van de Vlaamse school en moderne schilders als Gustav Klimt (Oostenrijk) en Marc Chagall (in Rusland geboren Franse schilder). In hen herkent hij de kwaliteit om met kleur de stemming van de schilder te duiden, de werkelijkheid te personifiëren. Allemaal in een epische wereld die sterk lonkt naar de magie van de dromerige warme sprookjes. Vasisly Tryndyk tovert op creatieve wijze met archetypes, symbolen, tradities en eigentijdsheid.
Onvoorstelbare figuren
Zijn figuren krijgen absurde dimensies in hun magische vaagheid. Enerzijds visueel herkenbaar, anderzijds neigend naar expressionisme en surrealisme. Zij dansen in een ironische militaire mars. Zij vloeien over naar externe associaties: armen monden uit in gigantische handen, monden brengen gezichten voort, armen worden takken, honden hebben een huis als hoofd. En binnen deze boeiende transfiguratie van de werkelijkheid met al zijn metamorfoses, blijft de balans bestaan. Waarbij een ál te duidelijk gezicht vaak ontbreekt “om directe koppeling naar personen of rassen te vermijden”.