Keramiek 2010 ‘Festival Ceramique’
16174
post-template-default,single,single-post,postid-16174,single-format-standard,theme-bridge,bridge-core-3.1.6,woocommerce-no-js,yith-wcbm-theme-bridge,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,vertical_menu_enabled, vertical_menu_transparency vertical_menu_transparency_on,columns-4,qode-child-theme-ver-1.0.0,qode-theme-ver-30.4.1,qode-theme-bridge,disabled_footer_top,wpb-js-composer js-comp-ver-7.5,vc_responsive

Keramiek 2010 ‘Festival Ceramique’

Keramiek 2010 ‘Festival Ceramique’

Elk jaar zet Kempro eenmaal het kompas op keramisten. Opvallende kleikunstenaars uit diverse windrichtingen sieren de elegante lichte expositieruimte met verwonderende beelden. Beelden met een verhaal. Voor Keramiek 2010 zijn vier vrijwel regionale bijzondere kunstenaars uitgenodigd.

Zwarte huid

Bibi Kriek is geboren aan de zee en altijd gefascineerd gebleven door die eindeloze watervlakte en wat er zich achter de horizon afspeelt. Zij put inspiratie uit de natuur, de elementen, tijd en vergankelijkheid. Maar centraal staat water als bron voor al het leven, uniek met zijn zelfreinigend vermogen, stil met zijn spiegelend oppervlak of bruisend met golven en rimpelingen. Haar laatste werk verbeeldt boten en schepen die tijd en vergankelijkheid suggereren en soms bijna vermenselijken tot organische vormen, die lijken op ribben en wervels. Bibi is gefascineerd door ’primitieve’ stooktechnieken. Haar werk ontstaat door draaien en/of handvormen. De matglanzende delen zijn in leerharde toestand gepolijst. De kenmerkende zwarte huid ontstaat door het stoken in een kapsel in de gasoven. Andere werkstukken worden dan weer in de elektrische oven gestookt, na het opbrengen van terra sigilata of engobe, bij diverse steengoedtemperaturen. De witte (wand)objecten die zijn bespoten met een witte porseleinklei, spelen hun spel met licht en schaduw.

Zeven zondes

Nicole van Osta maakt fragiele beeldjes van frivole meisjes, jongetjes en andere objecten, die het beeld oproepen van een volmaakte wereld vol levensvreugde en innigheid. Haar figuren krijgen vaak een verrassende eigen identiteit door materialen als hout of metaal. Ambacht en kwaliteit staan voorop en elk object van haar exclusieve oeuvre ontstaat met liefde en toewijding. Alle objecten zijn stuk voor stuk kleine juweeltjes. Nicole verbeeldt haar meisjes vooral als jolig ontspannen grieten. Eigenzinnig en tegelijk vol vertrouwen om de wereld binnen te stappen neer. Lieflijk als de Lente, trots op de Troon en sexy op de Sofa. Wellicht wordt u ook geprikkeld door een van de Zeven Zondes van Nicole waarmee zij de kijker blij wil maken, blij met de onschuld en het sprookje van de ideale wereld.

Gebalde kracht

Het oeuvre van Bea Vangertruyden omhelst behalve schilderijen ook sculpturaal werk in keramiek, brons, gips en zellaan. Zij wordt vooral ontroerd en beroerd door het innerlijk van de mens in zijn eenvoud, in zijn pure schoonheid. In al haar werken staat de mens centraal, soms in pure naaktheid, dan weer ingetogen, met gebalde kracht. Het innerlijk afgetekend op het gelaat. De beelden drukken de oerkracht uit, de verbondenheid met de natuur. Door het directe contact met het vuur in een veldoven, geeft Bea haar beelden een expressievere huid; stoffiger, zandiger, experimenteler en dus ook natuurlijker. Kleine mensjes met geschonden huid en doorleefde gezichtjes zitten of staan schijnbaar verloren, eenzaam en in zichzelf gekeerd. Zij overstijgen het lichamelijke.  Bea laat de toeschouwer ook zelf schepper zijn. Waar de getrokken lijnen ophouden, lijnen onze ogen het volledige beeld uit van fraaie mensen, werkelijke schoonheid.

Aardse karakter

Bijzonder is ook het werk van Dion Kieft. Zijn uit keramiek en allerlei andere materialen opgebouwde sculpturen handelen over tegenstellingen als natuur-cultuur, stilstand-vooruitgang en mooi versus lelijk. De keramische reliëfs, vaak uitbundig van kleur, worden door Kieft voorzien van niet mis te verstane aanhangsels. Stukken ijzerdraad, loden zetletters en computerprints gaan zo een gevecht aan met het gebakken aardewerk: het lijkt een verloren strijd. De grens tussen natuur en cultuur vervaagt. Biologie lijkt te worden vervangen door technologie. Toch is klei Dion’s favoriete materiaal. Het geeft zijn natuurlijke vormen en structuren juist dat bijzondere aardse en oeroude karakter. Maar tegelijk vraagt deze natuurlijke beeldtaal om een extra toevoeging, een kunstmatig of haast wezensvreemd element. Verschillende materialen. Uitgesproken kleurgebruik. De werkwijze varieert van traditioneel boetseren tot digitale 3D-ontwerpen. Uitingen van de industriële of technologische revolutie, ineengegroeid met natuurlijke of organische vormen, zorgen voor een fusie van het ‘geborene’ en het ‘gemaakte’.

Tags: