Wijnand Driessen & Hans Meeuwsen
15975
post-template-default,single,single-post,postid-15975,single-format-standard,theme-bridge,bridge-core-3.3.1,woocommerce-no-js,yith-wcbm-theme-bridge,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,vertical_menu_enabled, vertical_menu_transparency vertical_menu_transparency_on,qode-smooth-scroll-enabled,columns-4,qode-child-theme-ver-1.0.0,qode-theme-ver-30.8.3,qode-theme-bridge,disabled_footer_top,wpb-js-composer js-comp-ver-8.0,vc_responsive

Wijnand Driessen & Hans Meeuwsen

Wijnand Driessen & Hans Meeuwsen

Porselein en pixels

Vooral proberen gewaagde combinaties te presenteren aan het geïnteresseerde kunstpubliek. Galerie Kempro toont afwisselend reguliere kunst en outsider art, maar is altijd verrassend en vernieuwend. Neem bijvoorbeeld komende tentoonstelling over porselein en pixels; elk met hun eigen uitdaging. Wanneer is porselein zo dun dat het eierschaalporcelein mag heten? Hoeveel illustraties zijn vereist om één minuut animatiefilm te produceren? Van 24 juni tot 20 augustus 2018 is het antwoord te vinden in Sterksel. Wijnand Driessen, Matty Jorissen en Hans Meeuwsen bieden een inkijkje in de wereld van de animatiefilm en u ziet eierschaalporselein als constructiemateriaal.

Spelen met controle

Hans Meeuwsen (Breda, 1954) noemt zijn beelden op basis van romig witte en flinterdunne plakjes eierschaalporselein ‘bouwsels’. Kubusjes of piramides. Gestapeld in een zich herhalend patroon, waarin de inspiratie van de Nederlandse Nul-beweging duidelijk zichtbaar is. Door verrassende details – zoals open wanden – ontstaan gapingen, mazen in het grid; alsof het geheel als een honingraat organisch is gegroeid. Meeuwsen houdt van het materiaal; van hoe het porselein krimpt bij het stoken, hoe het oorspronkelijk strakke beeld daarbij in beweging komt en vervormt. Bij toeval kreeg Meeuwsen jaren geleden een aantal gedeukte pakken klei mee naar huis. Hij begon er rolletjes van te maken, walste die plat en maakte er vierkante plakjes van. De eerste kubusvormen waren een feit. Ze ogen als hermetische cellen met de oorspronkelijke rolletjes tot tralies of raampartijtjes platgedrukt. Daar was al sprake van het intrigerende spel tussen de strakke constructie en het organische materiaal, van controle en toeval, van gesloten en open. Enige jaren later onderzocht hij hoe hij draaien kon combineren met de bouwsels. Daar ontstonden tollen en torens die associaties oproepen met borsten en fallussen; elegant opengewerkt, of pijnlijk geperforeerd. Na werkperiodes in New zeeland (1994), Litouwen (1995) en het Japanse eiland Hirado (2005) is Meeusen helemaal op zijn best als hij kan spelen met de controle. Dan ontstaat een boeiende dialoog tussen binnen- en buitenruimte, tussen geometrisch en organisch, tussen orde en chaos. In de beelden die uit dat spel ontstaan herkennen we zowel in het zachte innerlijk van het beeld als in de hermetische buitenkant, iets van het leven zelf.

Matte! Nande?

“Het aanspreken van een groot publiek. Het hebben van een eigen stem. Het neerzetten van een unieke denkwijze. Het samenbrengen van vele kunstvormen, genres en comedy. De aantrekkelijke menselijkheid van handgemaakte visuals. Het creëren van grappige bewegingen. Het geloofwaardig uitvergroten van situaties. Allemaal antwoorden op de vraag waarom wij animatiefilms maken.” Wijnand Driessen (Nuenen, 1984) ontwerpt samen met Matty Jorissen (Geldrop, 1984) korte animatiefilms die entertainende waarde hebben, maar tegelijk niet schromen over belangrijke zaken te spreken. Zo worden zware thema’s toegankelijk voor een breed publiek. Zo ook hun laatste werk ‘From The Snow-Covered Hill’ met een spannende en emotionele kijk op pesten. In deze tentoonstelling zijn originele schilderijen en maquettes te bewonderen. Driessen is sinds zijn jeugd al druk aan het tekenen en creëren. Mensen meenemen naar een andere wereld is altijd de grote motivatie geweest. Hoewel hij als industrieel ontwerper afstudeerde aan het Fontys, komen alle ontwerpdisciplines pas écht samen als hij animatiefilms begint te maken. Jorissen studeerde met eervolle vermelding af als animatiefilmregisseur aan de Media & Design Academy te Genk. De film is gemaakt in 2D animatie. De stijl van vertelling en tekenen tonen Europese roots, maar hinten ook naar Amerikaanse klassiekers en Japanse magie. Vanwege de bewondering voor handgemaakte animatie, zijn alle achtergronden met de hand geschilderd. De tastbaarheid van de penseelstreken voegen een gevoelige touch toe aan een emotioneel verhaal. “Soms ben ik wel een paar dagen zoet met één achtergrond”, aldus de tekenaar, “Wetende dat die desbetreffende achtergrond uiteindelijk slechts enkele seconden in beeld zal zijn.”